Poradnik.

Nawierzchnie utwardzane z okładzin brukarskich są nierozłącznym elementem nowowczesnego budownictwa i nie sposób sobie wyobrazić normalnego funkcjonowania bez tego elementu architektury zewnętrznej.
Przygotowując się do inwestycji brukarskiej, tak jak w przypadku każdej innej inwestycji budowlanej, należy zacząć od projektu.
Prawidłowy i kompletny projekt brukarski musi zawierać:

• kształt nawierzchni (uwzględniający ewentualne wyróżniki i detale jak np.: wbudowana w podjazd ścieżka do drzwi głównych w innym kolorze bądź z innego typu kostki),
• wymiary nawierzchni (wraz z wymiarami ewentualnych poszczególnych elementów składowych nawierzchni),
• wykaz materiałów koniecznych do wybudowania nawierzchni wraz z ich ilościami powiększonymi o nadmiar na docinki i odpady,
• ewentualne dodatkowe uwagi (np. kolizje z istniejącymi instalacjami).

Projekt taki można wykonać we własnym zakresie, jednak wymaga to sporo czasu i doświadczenia. Najlepszym rozwiązaniem jest zgłoszenie się do profesjonalnej hurtowni brukarskiej, gdzie do zakupionego materiału, podstawowy projekt nawierzchni uzyska się gratisowo.
Innym rozwiązaniem jest zwrócenie się do niezależnego architekta krajobrazu, jednak będzie to najdroższa opcja.
Przykładowy podstawowy projekt nawierzchni:

Posiadając już ostateczną wersję projektu (niejednokrotnie pierwotna propozycja projektanta może wymagać mniejszych bądź większych korekt) zwracamy się do wybranego wykonawcy celem uzyskania kosztorysu wykonania naszego projektu.

Przebieg procesu budowy nawierzchni utwardzenej z okładzin brukarskich:

• Pomiary:

  Pierwszą czynnością jest wytyczenie obszaru roboczego oraz naniesienie niwelaty (poziomu '0' nowej nawierzchni oraz głębokości na jaką należy przygotować koryto). Niejednokrotnie spotyka się place budowy na których został zgromadzony urobek po wcześniejszych wykopach, wówczas naniesienie dokładnej niwelaty terenu jest kłopotliwe i zaczyna się prace od zniwelowania/uprzątnięcia terenu.

• Korytowanie:

  Po naniesieniu niwelaty przystępuje się do wykonania/wykopania koryta pod przyszłą nawierzchnię z uwzględnieniem przewidywanych obciążeń nawierzchni oraz klasy nośności gruntu rodzimego.
  W sporadycznych przypadkach, poza samym korytowaniem, może zajść potrzeba dokonania wymiany gruntu rodzimego na bardziej nośny bądź pozbawiony materii biologicznie czynnej.

• Okrawędziowanie nawierzchni:

  Osadzanie krawężników/obrzeży - może zostać przeprowadzone zarówno przed wykonaniem podbudowy jak i po. Etap ten może również zostać pominięty a krawężniki/obrzeża zastąpione ręcznie formowaną betonową ławą oporową. Ława oporowa jest tańszą opcją i świetnie się spisuje przy nadawaniu nawierzchni nieregularnych, płynnych, łukowatych kształtów; nie jest natomiast wskazana w miejscach wjazdu na nawierzchnię (np. w świetle bramy wjazdowej).

• Podbudowa:

  Najważniejszy, z punktu technicznego, etap polegający na wykonaniu warstwy nośnej nawierzchni. Podbudowa jest głównym elementem nawierzchni, natomiast kostka brukowa jest jej "tylko" okładziną.
  Pod podbudową należy uwzględnić jeszcze cienką warstwę izolująco - rozsączającą; w sporadycznych przypadkach może też zajść konieczność zastosowania geosyntetyków.

• Podsypka:

  To ostateczna warstwa wyrównująca na której układa się kostkę brukową. W zależności od stosowanej technologii i wymogów projektowych może być wykonana z materiału wiążącego bądź luźnego.

• Okładzina:

  Przedostatni etap to układanie kostki brukowej wraz z jej docinaniem.

• Wibrowanie i spoinowanie:

  Ostatni etap budowy nowej nawierzchni to jej końcowe wibrowanie oraz spoinowanie. Etapy te można wykonywać zarówno naprzemiennie jak i jeden po drugim.
  W sporadycznych przypadkach spoinowanie materiałem luźnym zastępuje się fugowaniem nowej nawierzchni a wibrowanie zagęszczarką - ręcznym dobijaniem (np.: niektóre typy płyt tarasowych).

• Sprzątanie placu budowy:

  Rzetelny wykonawca pozostawia po sobie uprzątnięty plac budowy.